Ik heb zo ongeveer mijn hele leven gezeild. Ik was nog geen jaar oud toen ik voor het eerst werd ingescheept op de ‘Quo Vadis’ de boot van mijn opa Jaap Brouwer. Deze ‘Quo Vadis ‘, gebouwd in 1945 van clandestien geregeld staal, was vernoemd naar het 25 meter lange jacht ‘Quo Vadis’ waarop opa Jaap jarenlang schipper was.

Tijdens mijn studie heb ik veel wedstrijden gezeild in mijn Stern, of bemand in andere (zwaard)boten. Met grotere zeilboten ben ik enkele malen de Noordzee overgestoken, onder andere met vrienden in een gehuurde boot.

Na het afronden van mijn studie in Amsterdam heb ik nog een jaar oceanografie in Amerika gestudeerd. Ja, oceanografie heeft ook met water te maken…  Na een jaar Amerika kwam ik terug, maar niet alleen.  Ik had een aardig meisje leren kennen. Ze kon ook nog zeilen en had een eigen zeilbootje.

April en ik zijn inmiddels vele jaren getrouwd, we hebben twee kinderen,  zes kleinkinderen en twee zeilboten: een kajuitzeilacht van ruim 9 meter en sinds 2012 een zelfgebouwde Tammie Norrie met de naam ‘Uiltje’. Waarom hebben we  twee zeilboten? Het kajuitzeiljacht, een Trintella II, is al sinds 1977 in ons bezit. We zijn er met onze opgroeiende kinderen mee naar Engeland, België en Duitsland geweest. Al jaren maken we er echter geen verre reizen meer mee. Een grote groentetuin en naar onze zin te weinig (hard)lopen en fietsen bij lange reizen weerhouden ons daarvan. Maar we  willen wel eens wat anders dan een rondje IJsselmeer  of de beperkte vaarmogelijkheden van de Trintella  in Friesland. De Trintella willen we echter nog niet kwijt. Ook willen we meer met alleen de kracht van de wind in de zeilen -en een beetje spierkracht-  doen.  Zoals met ons eerste kajuitzeiljacht, een Waarschip kwarttonner waaraan we goede herinneringen hebben. Daarmee deden we vrijwel alles onder zeil (we hadden er elf!) Weliswaar beschikten we over een buitenboordmotor, maar die weigerde vaak dienst  en verbleef daarom meestentijds in het achteronder. Ik denk haast dat deze motor het langst achter elkaar heeft gelopen om bij windstilte een shipping lane over te steken.

Een handzame zeil/roeiboot erbij om de binnenwateren te verkennen leek ons wel wat. Door met een bootje  op een trailer achter de auto ergens naar toe gaan, of door te slepen achter de Trintella en dan de Trintella als uitvalsbasis gebruiken. De Tammie Norrie, een ontwerp van Iain Oughtred, leek ons een geschikte boot, handzaam en vooral ook mooi om te zien.

Ik heb het ontwerp op enkele punten aangepast. In plaats van een geheel open boot zoals het ontwerp aangeeft is er nu een voordekje met daaronder een bergplaatsje en een luchtkast voor extra drijfvermogen. Het roer dat Iain Oughtred heeft getekend leek mij niet zo effectief. Ik heb dat vervangen door een dieper stekend en smaller roerblad (van aluminium) dat ophaalbaar is. ‘Uiltje’ heeft ook een (wegneembare) overloop voor de grootzeilschoot in plaats van een vast blok, zodat we het grootzeil beter kunnen trimmen.

Op een mooie zondag in september 2012 is ‘Uiltje’ door onze kleinkinderen gedoopt en hebben we haar feestelijk te water gelaten. Ze zeilt beter dan ik had verwacht, reageert snel op een vlaag en luistert goed naar het roer. Met een flinke golfslag is bij hoog aan de wind de vaart er snel uit, maar als je wat afvalt loopt ze als een speer.  Ik moest er wel aan wennen om steeds achterom te kijken of de druil wel goed staat. Wat overigens flink tegenvalt is het aantal trailerhellingen waar wij goed terecht kunnen

Ik heb er altijd van gedroomd om zelf een (grote) boot te bouwen, maar was realistisch genoeg om te beseffen dat ik naast mijn werk daar te weinig tijd voor had. Met een grote aangebouwde garage en gepensioneerd wilde ik die uitdaging voor een kleine boot wel aan. Ik had ervaring met het verbouwen van huizen, het maken en repareren  van meubels en wat aanpassingen aan de binnenbetimmering van de Trintella. Bovendien had ik al weer jaren terug een cursus bootbetimmering gevolgd, gegeven door Arne Zeeman en Kees Prins aan De Bootbouwschool toen die nog in Enkhuizen was gevestigd.  Voordat ik met de bouw begon beschikte ik dus over wat basisvaardigheden, maar  het was toch een behoorlijk grote uitdaging. Nu ‘Uiltje’ klaar is kan ik zeggen dat ik erg veel heb bijgeleerd (zoals bijvoorbeeld: ‘Ben ik er 100% zeker van dat ik het goed en duidelijk heb afgetekend?’). Ik wil daar ook weer verder mee, dus  begin ik steeds vaker over een nieuw project te denken.