Toelevend naar het pensioen trokken we steeds vaker naar Friesland waar onze Lemsteraak al zijn bestemming bereikt had. Met de komst van kleinkinderen groeide ook de behoefte aan niet-zeilend vaarmateriaal. Dat zou dan liefst iets met peddels of roeiriemen worden om onszelf, samen met hond en/of kleinkinderen, naar onontdekte slootjes te voeren.

Vanuit medecursisten op een bootbouwcursus kwam de suggestie voor een strip-planked Canadese kano; licht sterk en mooi vanwege de combinatie van dunne houten strips met glasvezel versterkt epoxy. Enig zoekwerk leverde een verbazend aantal verschillende ontwerpen op, onder andere op https://www.bearmountainboats.com/collections/canoe-plans. Dat leverde wat puzzelwerk op; een lichte kano is snel, maar ook windgevoelig. Teveel draagvermogen is dan ook niet goed. Een praktische beperking was de grootte van de garage waar gebouwd moest worden. Samen met de gewenste stabiliteit en het vaargebied kwam onze keuze op een 15-voets ‘Bob’s special’.

Vanwege het ontbreken van een machinepark werd gekozen voor gefreesde latten van red cedar met een accentstreep van yellow cedar. De beschikbaarheid van houtpakketten voor een dergelijke kano bespaard een hoop rekenwerk. De gekochte tekeningen bevatten spantuitslagen die overgezet werden op 15 mm MDF plaat. De uitgezaagde spanten werden gesteld op een bouwstelling van constructieplaat.

De boegjes van de boot zijn in vorm gelamineerd, maar de samenstellende mahonielatjes moesten wel gestoomd worden. Verder laten de huidlatjes zich goed in vorm buigen, op een paar plekken met veel torsie na waar ze met een föhn verwarmd moesten worden.

Naarmate de beplanking vordert valt meer op hoe mooi de lijnen zijn. De snelheid spat ervan af. Nu is het zaak dit uiterlijk te behouden met zorgvuldig schaven en schuren. Het is geen straf om telkens met de hand langs het werk te strijken om gladheid en lijnen te controleren. Bekleden met glasweefsel, de vereiste lagen epoxy aanbrengen en vervolgens weer schuren is even doorbijten maar het aflakken daarna is weer feest.

Een hoofdstuk apart is nog het weven van de rotan zitjes, wat een werk! Hier bleek wel het standaard houtpakket te licht uitgevoerd. Mijn 110 kg leverde een breuk op die moest worden opgevangen met ondersteunende latjes.

Al met al een resultaat dat waardering van toeschouwers oogst.